مهمترین هدف فرایندهای فلز کاری، به وجود آوردن شکل های جدید با استفاده از قطعات فلزی است. بطور کلی این فرایندها شامل تماس دو قطعه ی فلزی یعنی ابزار و قطعه کار می باشد. در خلق شکل های جدید از فلزها توسط فرایندهای فلزکاری ،شاهد پدیده هایی مثل اصطکاک زیاد ، دمای بالا و سایش ابزار خواهیم بود. در نتیجه روانکاری در عملیات فلز کاری هم بر میزان کارایی و اثر بخشی فرایندهای فلزکاری و هم بر بازده کلی عملیات تولید تاثیر می گذارد .
بطور کلی وظایف روغن در علیات برش در چهار دسته زیر خلاصه میشوند:

• روانکاری ابزار و قطعه کار
• خنک کنندگی و انتقال گرما
• شستن براده ها و تراشه ها وتمییز کردن سطح قطعه کار و ابزار برش
• جلوگیری از زنگ زدن و جوش خوردن سطوح تازه ی ایجاد شده توسط برش

روغن های برشی که بیشتر در روش های سنگ زنی، مته کاری عمقی و تراشکاری بدون اضافه کردن آب استفاده می شوند، به عنوان روغنهای بدون آّب شناخته می شوند. روغنهای بدون آب دارای برتری هایی نسبت به روغن های امتزاج پذیر با آب هستند:

• افزایش طول عمر مفید ابزار کار
• پرداخت بهتر سطح در عملیاتی که در شرایط سخت و سرعت های برش کم انجام می شوند.
• نگهداری ساده تر و راحت تر روغن
• افزایش قابل توجه طول عمر مفید روغن
• کمتر شدن مشکلات خوردگی و زنگ زدگی
• کمتر شدن آلودگی سایر سیستم های روانکاری موجود در محیط کار

ضعف اصلی روغن های بدون آب در مقایسه با روغن های امتزاج پذیر ،قدرت خنک کنندگی ضعیف تر آنها می باشد .